Ta metoda pozwala nam inaczej spojrzeć na siebie.
Improwizacja przede wszystkim uczy akceptacji I uznania, że co to mówimy I to co mówi partner jest wartościowe – to nauka przyjaźni, lekcja ludzkiej uprzejmości wobec innych lecz także wobec siebie.
Trzeba przestać siebie źle traktować, obwiniać i krytykować. Improwizacja sprawia, że przestajemy się martwić swoimi słabościami i zaczynamy je lubić.
To nie jest rola tradycyjnego aktora która jest odtwórcza, tutaj nie ma miejsca na udawanie.
Zajęcia zatrzymują nas tu i teraz w akcie kreacji, tu powracają uczucia, dziecięca frajda, pragnienia i twórczość. Chcemy być bliżej drugiego człowieka, wczuć się w jego historię.
Tutaj także oswajamy myśl, że tak naprawdę nie mamy wpływu na większość rzeczy.
Tu snujemy niekończącą się opowieść, nieprzewidywalną, jak życie. Co ma silne działanie terapeutyczne.
Gdyby nauczyciele mieli w rękach takie narzędzia, inaczej wyglądałby nasz system edukacji, a każda klasa byłaby prawdziwym zespołem!
- Zawsze akceptuj (TAK!).
- Nie krytykuj.
- Słuchaj innych.
- Dodawaj informacje, nie „wypełniacze”.
- Utrzymuj kontakt wzrokowy.
- Wykorzystuj przestrzeń.
- Unikaj zbędnej argumentacji („gadających głów”).
- Nie bądź statyczny.
- Uwolnij to (swój pomysł). Spróbuj czegoś nowego.
- Nigdy nie bądź w odmiennym stanie (alkohol, narkotyki – NIE!)
